প্ৰতিটো শিশু নিজৰ নিজৰ ধৰণেৰে বেলেগ বেলেগ। একেদৰে শিশুৰ স্বভাৱো ইটোৱে সিটোৰ পৰা একেবাৰে পৃথক। তাৰে এটা হ’ল লাজৰ স্বভাৱ। আপোনাৰ ঘৰলৈ আলহী আহিলেই শিশুৰ লাজবোৰ প্ৰায়ে চৰ্চালৈ আহে।
স্বভাৱতে লাজ লগা শিশুৱে আনৰ সাধাৰণ প্ৰশ্নৰ উত্তৰ দিবলৈও ভয় কৰে, বা সঁচাকৈয়ে কবলৈ গলে লাজ কৰে। যাৰ বাবে অভিভাৱকসকলেও কেতিয়াবা লাজৰ সন্মুখীন হ’বলগীয়া হয়।
পিতৃ-মাতৃয়ে নিজৰ জ্ঞান আৰু বিচক্ষণতাৰে সন্তানৰ জীৱনশৈলী আৰু অভ্যাসত কিছু পৰিৱৰ্তন কৰিব পাৰে, যাতে এই সমস্যাটো হ্ৰাস কৰিব পৰা যায়।
কিন্তু শিশুৰ ক্ষেত্ৰত এই স্বভাৱ থকাটো অতি সাধাৰণ কথা, যাৰ বাবে পিতৃ-মাতৃৰ চিন্তা ন্যায্য। এই অভ্যাসটো লাহে লাহে সলনি কৰিবলৈ আপুনি সহায় কৰিব পাৰে। আৰু সেইটো কেনেকৈ কৰিব লাগে সেই বিষয়ে আমাৰ এই বিশেষ লেখাটোৱে আপোনাক সহায় কৰিব।
শিশুৰ লাজ লগা কাৰণ কি?
চাব গলে কিছুমান কাৰণত শিশুৰ এই স্বভাৱ গঢ় লৈ উঠে। এই কাৰণবোৰ কি কি সেই কথা অভিভাৱকে জানিব লাগিব।
1) যদি আপোনাৰ সন্তানৰ সামাজিকতা নাথাকে তেন্তে তেওঁ লাজ লগা আচৰণ কৰে।
2) যদি পিতৃ-মাতৃ লাজ লগা হয় তেন্তে শিশুৰ ক্ষেত্ৰতো একে অভ্যাস গঢ় লৈ উঠে।
3) আত্মীয়ৰ সন্মুখত বেয়াকৈ কথা কলেও এই অভ্যাস গঢ় লৈ উঠে।
4) যেতিয়া শিশুৱে নিজৰ অনুভৱ প্ৰকাশ কৰিব নোৱাৰে।
5) যেতিয়া শিশুসকল কোনো সমাৱেশৰ অংশ নহয়।
নিজৰ মতামত প্ৰকাশ কৰিব দিব
যেতিয়াই শিশুৱে মাক-দেউতাকৰ লগত কথা পাতে, প্ৰায়ে পিতৃ-মাতৃয়ে তেওঁক মাজ বাটত নীৰৱ কৰি ৰাখে। এনে পৰিস্থিতিত তেওঁ নিজৰ মতামত প্ৰকাশ কৰিবলৈ অক্ষম। ভয়ৰ ফলত শিশুৰ লাজৰ সৃষ্টি হয়। মনত ৰাখিব যে আপোনাৰ সন্তানে কথা কওঁতে তেওঁও নিজৰ অনুভৱ প্ৰকাশ কৰে।আপুনি তেওঁ কোৱা কথাবোৰত গুৰুত্ব দিব লাগে আৰু তেওঁৰ মতামত প্ৰকাশ কৰাৰ সম্পূৰ্ণ সুযোগ দিব লাগে।
শিশুটিক উৎসাহিত কৰক
প্ৰতিটো শিশুৱেই আটাইতকৈ বেছি সুখী হয় যেতিয়া পিতৃ-মাতৃয়ে আন কাৰোবাৰ সন্মুখত প্ৰশংসা কৰে। যদি আপুনি কোনো সমাৱেশত থাকে তেন্তে ল’ৰা-ছোৱালীক তেওঁলোকৰ কৃতিত্বৰ বাবে প্ৰশংসা কৰক। এনে কৰিলে আপোনাৰ সন্তানে উপলব্ধি কৰিব যে আপুনি তেওঁক ভিৰৰ মাজতো বিশেষ কৰি তুলিছে। লগতে আপোনাৰ শিশুটিক উপলব্ধি কৰাওক যে আন শিশুৰ তুলনাত তেওঁৰ কোনো অভাৱ নাই। কেতিয়াও তেওঁক নিৰাশ নকৰিব।
সন্তানক লাজকুৰীয়া বুলি নকব
হয়, যদি আপোনাৰ সন্তানে লাজ লগা তেন্তে এই বিষয়ে বাৰে বাৰে তেওঁলোকক ঠাট্টা নকৰিব। ইয়াৰ বাবে আপোনাৰ শিশুটি গভীৰ মানসিক চাপত পৰিব পাৰে। আনৰ আগত তাইক লাজ লগা বুলি ক’লে তাইৰ বেয়া লাগিব পাৰে আৰু তাইৰ মনোবল ভাঙিব পাৰে।
শিশুক বাৰে বাৰে বকি নাথাকিব
প্ৰায়ে শিশুৱে বাহিৰৰ মানুহৰ সন্মুখত নাযায় আৰু লাজ অনুভৱ কৰে। গতিকে এই বিষয়ত তেওঁলোকক একেবাৰেই বকাবকি নকৰিব। যেতিয়াই এই অৱস্থাত থাকে তেতিয়াই এই কথাটো আওকাণ কৰক। কোনো বাহিৰৰ মানুহৰ সন্মুখত তাইক লাজ লগা বুলি ক’ব নালাগে। আপুনি এনে পৰিস্থিতিৰ সৃষ্টি কৰিব লাগে যাতে আপোনাৰ সন্তানে অতিথিৰ লগত মিলিব পাৰে।
মঞ্চত কথা কোৱাৰ সুযোগ দিয়া
মঞ্চত কথা কোৱাটো এটা ডাঙৰ কথা। কিন্তু যদি মঞ্চত এটা কথা কোৱাৰ অভ্যাস গঢ় লৈ উঠে, তেন্তে আপোনাৰ লাজ-লাজো নাইকিয়া হ’বলৈ আৰম্ভ কৰে। ঘৰৰ পৰাই আৰম্ভ কৰিব পাৰে। আপোনাৰ ঘৰত মঞ্চ বনাওক আৰু সন্তানক মঞ্চত কথা কোৱাৰ অভ্যাস গঢ়ি তোলক।
নিজৰ ঘৰত এটা মঞ্চ সৃষ্টি কৰক
পৰিয়ালৰ সময়েই লাজ লগা শিশু এটাক ডাঙৰ-দীঘল কৰাৰ বাবে সৰ্বোত্তম সময়। আপোনাৰ সন্তানক পৰিয়ালৰ সন্মুখত কবিতা বা ভাষণ আবৃত্তি কৰিবলৈ কওক। ইয়াৰ ফলত তেওঁলোকে ভিৰৰ সন্মুখীন হ’বলৈ আত্মবিশ্বাস লাভ কৰিব। এইটো এটা অতি ফলপ্ৰসূ অভিভাৱকত্বৰ টিপছ।
এই প্ৰতিবেদন কেৱল ইন্টাৰনেটত উপলব্ধ তথ্যৰ উপৰত ভিত্তি কৰি সাধাৰণ জ্ঞান প্ৰদানৰ বাবেহে দিয়া হৈছে, Notun Kisu এ এই তথ্যৰ নিশ্চয়তা আৰু সত্যতা প্ৰদান নকৰে আৰু দায়িত্ব গ্ৰহণ নকৰে। লেখাবোৰ পঢ়ি ভাল পালে যদি শ্বেয়াৰ কৰিবলৈ নাপাহৰিব।
